Cu CHi tunnels

Vanochtend zoals gezegd, 6 uur sharp liep de wekker af. 7.30 vertrek en de bus staat steeds op tijd klaar.

Theo ging niet mee (die ging met Peter naar de kliniek, last van kortademigheid en angst voor het vliegen voor as wodag) gelukkig loos alarm, alleen antibiotica meegekregen

Theo zegt nog nooit zo’n kneuzenclub als groep te hebben gehad , [e-1f602] er buldert(eren) altijd wel 1 of 2 of 3 in de bus, Gerda heeft 5 dagen in Hoi An in het zkh gelegen en Jannie en Jan zijn achter gebleven bij het laatste adres aan het strand want Jannie voelde zich ook al een hele tijd niet goed en was er erg vermoeid.

Nu vertrokken we ook met de griepepidemie op zijn top, Theo begon want die had 2 dagen later geen stem en iedereen is aan het snotteren geweest, ik had (uit voorzorg) vitamine B / C / paracetamol en quercertine mee genomen, heb alleen 1,5 dag ook geen stem gehad (niemand rouwig / erg rustig) [e-1f914][e-1f61c]

De Cu Chi Tunnels

Wat indrukwekkend/impressive, hoe ze daar geleefd hebben, een gangenstelsel van 250 km onder de grond, hoe klein de gaten waren waar ze door heen moesten, hoe ze dan met een plank het gat afdichten met bladeren erop om niet te laten zien dat er een tunnel onder zat, de keuken waar de rook meters ver pas uit de grond kwam om maar niet te laten weten waar de keuken was, zo ook bij de meeting points, hoe vernuftig toch ook in die tijd sandalen die gemaakt werden van autobanden en dusdanig bewerkt/verwerkt dat het net is als je er mee loopt je de andere kant op loopt, om de vijand op een dwaalspoor te brengen. Wat een werk dit moet zijn geweest om zoveel km’s zand weg te sjouwen, dat zand dat over was werd trouwens gebruikt om de kraters, aangebracht door de bommen op te vullen. De rat traps ( die waar als je er op stapt in een gat valt waar volop bamboe spiesen zijn aanbracht, onnodig om te zeggen dat niemand dat overleefd), ooit als tiener hier eens een film over gezien en die toen al zo akelig gevonden, dat is me altijd bijgebleven en hier zie je het dan in het echt. Ja het was de Vietnamees of de Amerikaan ,kwestie van leven of dood, jij of hij. Iedereen erg onder de indruk.

Verder door voor een gezamenlijke Phô , lunch soepje op het adres waar de ouders van de eerder genoemdeKim Phuchebben gewoond en het kruispunt waar de beroemde foto is gemaakt

Heerlijke soep en het eten met stokjes gaat me steeds beter af, ga ik thuis ook eens invoeren.

Nu in het hotel deze blog aan het aanvullen, Nel is met een groepje opnieuw naar het Herenigingspaleis want dat was nog tot 16.30 uur open, ik was er even klaar mee, zoveel te warm, heerlijk gedoucht en nu in een koele kamer, ff bijkomen, iedereen zucht en steunt ineens onder deze temp. Vrienden van mij zeiden dat het er heerlijk is in feb, zo rond de 26, maar hier is het nu al voor de 3^e dag 36gr. Dus het poe poe, nou nou, hèhè is niet van de lucht in de bus, [e-1f602][e-1f605][e-1f602]

Voor vanavond nog niets op het programma, maar komt ongetwijfeld goed, ik ben ook weer bij.

Tot de volgende blog, de laatste dagen en dan vliegen we woensdag om 23.55 weer naar Nederland met een tussenstop wederom in Dubai