daagjes Saigon

Ho Chi Minh of wel Saigon, het Parijs van Vietnam

Zeker met zijn Franse invloeden, de lange lanen met de hoge bomen, (welke allen zijn genummerd) de Fransen hebben ook hier flink huisgehouden, maar een aantal architectuur komt wel degelijk uit Frankrijk, prachtige gebouwen hier te zien als de Notre Dame, die helaas voor ons in de steigers staat en niet te bezoeken is, het postkantoor daar aan de zijkant waar we een kijkje hebben kunnen nemen, maar niet meer als zodanig in gebruik is (alleen maar toeristenprullaria te vinden)

Onze volgende stop voor we bij ons hotel aan zullen komen is het Warmuseum, hier hangt de beroemde foto van the napalm girl, even aan Zang gevraagd waar ik die kon vinden, zoveel tijd niet ter beschikking als dat je alleen aan het rondstruinen bent, had er dan ook wel wat langer willen blijven en dat zijn duidelijk nadelen van een groepsreis, soms te kort en soms te lang ergens.

2^e verdieping hangt de foto van Kim Phuc, wie kent de foto niet, bekend geworden door de fotograaf Nick Uts.

Zo ook heeftTheo verteld over Agent Orange, ook daar nooit eerder overgehoord, maar het meest gevaarlijk gif dat in deze smerige oorlog is gebruikt en wat voor heel veel ellende heeft gezorgd, zoals verminkingen, vervormingen, huidverbrandingen en geboortes van Siamese tweelingen, te gruwelijk om te zien en te akelig om te posten

Verder een indrukwekkende tour door het museum, zoveel weet ik er niet van, was nog te jong , maar ga zeker thuis nog eens terug lezen, het spreekt me erg aan om ook wat meer overal van te begrijpen. Indrukwekkend is het altijd, bij alle holocaust, oorlogs- en memorials die ik al bezocht heb. Kippenvel ondanks de hete temperaturen hier dan ook in Saigon.

In de middag aangekomen bij ons Aquari hotel een *** hotel en, heel eerlijk, het minste van al, geen zwembad, wat we met deze temperaturen bijna niet kunnen missen, maar wel heel fijn midden in het centrum. Ieder nadeel….😃

Nadat we gesetteld waren zijn Nel en ik naar de Ben Tangh markt gelopen er is overigens ook nog een soort van copy markt, alles in het teken van dure merken, maar voor nepgoedkope prijzen, (voor wie wil: Saigon Squaere) althans datwas de bedoeling, maar zeker niet nog gewend aan deze temperaturenliepen we over Ho Chi Minh of wel Saigon, het Parijs van Vietnam

Nadat we gesetteld waren zijn Nel en ik naar de Ben … markt gelopen, althans datwas de bedoeling, maar zeker niet nog gewend aan deze temperaturenliepen we over Le Loi, (spreek uit als Lie Loi) passeerden een deur met toegang tot een rooftopbar. Hmmmmm, dat was ook wel wat. Blijkt dat nb de toegang tot het Rex Hotel te zijn een adres waar je (eigenlijk bij avond) geweest moet zijn. Wij dus gewoon midden op de dag en hier een heerlijke mocktail besteld, neeniet al in de middag aan de cocktails 😫

De middag en avond waren we dus vrij en zijn na opgefrist te zijn, met de groep (wie zin had) naar een foodcourt geweest, mega druk ook, veel backpackers en andere toeristen, veel te veel keus en dus keuzestress. Samen met Riny en Tom een hele grote kipspies gedeeld met nachos en guacemole en ik een kokos ijsje met wafel na.

Vreemde keus, maar ja die keuzestress he!! Daarna met Nel, Marion, Walther, Gerda en Gerard nog langs het Herenigingspaleis gelopen, dat was gesloten ‘s middags, maar een extra wandelingetje met al dat buszitten was niet verkeerd.

Moe en voldaan na een hele drukke ervaringen dag in Ho Chi Minh ons oor te rusten gelegd.

Want wat is het hier druk, de volgende ochtend stond er nog een cyclo tour op de planning, rondgereden worden in een overdruk Saigon, met gevaar voor eigen leven bijna, want hier geldt soms het recht van de brutaalste, bijna nooit geen ongelukken, wel bijna ongelukken.

Soms zie je ze rijden met 4-en op een scooter, te zot, soms met een kinderstoel voorop en dan bedoel ik een echte kinderstoel op poten, zoals thuis, kindjes die staan tussen de ouders is, bizar dit.

We/ik kijk mijn ogen hier echt uit. De vrouwen bijna helemaal ingepakt, met een mondkapje, maar gezicht zoveel mogelijk bedekt want niemand wil hier bruin zien/worden, alles moet bedekt.

Je weet soms echt niet wat je ziet.

Maar eerst naar een tempel, vraag me niet meer wat voor een, ondertussen al zoveel verschillende gezien, hier werden offers gebracht in de vorm van een soort van piramide van wierook die aangestoken werden , met een wensbriefje en aan het plafond werden gehangen.

Hier stonden dan na afloop ook de cyclo fietsen te wachten. Ze kunnen geen van allen Engels, geen gesprek mee te voeren, fooi/tip niet te geven, want dat wordt door Theo geregeld zodat een ieder even veel krijgt, wel zo eerlijk. Maar na 3x keer ook wel ervaren en ze blijven proberen.

Afgezet bij de Chinese markt in district 5. De Chinezen kregen nl in het centrum van de Fransen geen gebied waar ze zich mochten vestigen. Ondertussen is de Chinese wijk en Saigon samen zo uitgebreid dat het in elkaar is overgevloeid.Er zijn ondertussen geloof ik 12 districten in totaal

Maarvoor mij lijken al die markten op elkaar. Veel meuk voor weinig geld

Alleen een lekkere mango smoothie gekocht,

Met de bus opgehaald en gebracht naar het kruispunt/memorial waar de monnikHòa thượng Thích Quảng Đứczichzelf in brand heeft gestoken, eerder hierover geschreven

Bijzondere momentjes toch wel, alles geschiedenis

Met Luud, Nicole, Riny, Tom en Nel een late Kantonese lunch genoten in het Jade hotel. Ik nam alleen een aspergesoepje met maiskorrels (geen trek) , Nel vegetarische noodle schotel en de anderen een Kantonese aanbieding voor 148.000 VND, zag er erg leuk uit, maar de smaak viel bij allen tegen, Luud had het er het meest moeilijk mee, (zijn keuze veel te pittig)

Lijkt soms wel om we niks anders doen dan eten en drinken, maar dat is echt tussen de bedrijven door: in de avond met Theo en zijn gezelschap (we waren met zijn 16-en) bij een restaurantje gegeten zo goed als om de hoek, ik had gekozen voor braised chicken met lemongras and chilipepers, had iets anders verwacht, maar het was erg lekker, dus geen klagen, afgeblust met een (hoe kan het anders)salted coffee

Met het 4tal van hierboven; L-N-R-T en Nel en ik nog een afzakkertje genomen in de rooftop bar van het Caravelle hotel, met prachtig uitzicht over de lichtjes in de avond. Morgen weer vroeg uit de veren voor de Cu Chi tunnels op een paar uur rijden van Saigon.